Prvobitni plan za pozorišnu zgradu što ga je izgradio građevinar Andreas Paulik bio je osnova i polazište za kasnije Molnarove planove. Na osnovu priloženih planova koje je Molnar pedantno i precizno izradio, može se zaključiti da je nova Građanska dvorana bar po zamisli bila adekvatna tadašnjim potrebama kulturnog života grada, a sa arhitektonskog stanovišta i značajna javna građevina druge polovine XIX veka u Novom Sadu. Plan je Molnar završio 25. decembra 1870. Planom je predviđena zgrada krstaste osnove sa tremom i sklopom pomoćnih prostorija smeštenih prema Miletićevoj ulici. Produženi brod objekat služio je za gledalište sa binom i prostorom za glumce. Ulazni deo krasila su dva zabata, verovatno nešto bogatijeg fasadnog ukrasa. Otvori na pročelju su bili nešto uvećani, pravougaonog oblika. Bočni otvori na višim delovima objekta bili su polukružno završeni. Tokom decembra 1871. zgrada je dovršena sa prostranim parterom, bez balkona i loža. Na premijernom otvaranju, 25. decembra, bilo je oko 600 gledalaca.
Već 1888 Odbor za pozorište pokreće akciju da se rentiranje zemljišta od grada produži za narednih 10 godina te da se rušenje objekta odloži (32). Članovi i simpatizeri pozorišta borili su se dugo i uporno. Ipak 1890. godine Ministarstvo je zvanično odbilo zahtev za produženje koncesije pa je pozorište srušeno u martu 1892. i pored protesta građana. Kao formalni razlog uzeti su policijski i sanitarni izveštaj dok je pravi razlog bio to „što varoš nema više razlog da obnavlja ugovor sa Društvom za Srpsko narodno pozorište“(33).
Iste godine otpočela je gradnja nove pozorišne zgrade u dvorištu hotela na glavnom trgu, poznato kao Pozorište Dunđerskih po projektu arh. Vladimira Nikolića (1857-1922).